This is a short story written by one of our students, based on a picture shown in a language book used in class. The student's name cannot be revealed, of course, but those who attend our school might guess given that he is a doctor and comes from Bavaria.... Γεια σου, Νίκο!
This is the typed form of the text and then follows the manuscript! Enjoy your reading!
"Μετά (από) μια μπίρα, ένα κρασί και ένα ρακί, αυξάνονται οι φαντασίες και τα λάθη. Συνεπώς, μην θυμώσεις (μήνυμα προς την δασκάλα).
Οχτώμισι το πρωί. Ιούλιος. Το πλοίο μόλις είχε ξεκινήσει από τον Πειραιά. Η αδελφή Θεοδώρα άρχιζε μια καινούργια ζωή. Χτες το βράδυ ο αδελφός της την ερώtησε: "Πόσες ζωές θα έχεις αγαπητή;" Απάντησε, "Μόνο αυτή, αλλά αυτή θα αρχίσει αύριο το πρωί."
Δεν μπορούσε να περιμένει πολύ. Ο ήλιος εξαφανίστηκε πίσω από ένα μαύρο τοίχο. Η καταιγίδα ήρθε με θύελλα. Μπήκε μέσα αλλά δεν υπέφερε. Έπρεπε να κάνει εμετό. Βγήκε στο ύπαιθρο, κρατήθηκε σφιχτά από την κουπαστή. Κρύωνε, ήταν βρεγμένη, είχε τάση για εμετό, ήθελε μόνο να σκοτωθεί.
Δεν ήξερε πόσες ώρες ήταν στην αγωνία. Κάποτε ήρθε ο ήλιος. Η θάλασσα ησύχασε και (εκείνη) κοίταξε το φρούριο του Ηρακλείου. Αργότερα ήταν καθισμένη σ'ένα κήπο ενός μικρού ξενοδοχείου και έβλεπε τα λουλούδια, τα πράσινα δέντρα, άκουγε τα τραγούδια των πουλιών και ασθάνθηκε ότι η ζωή είναι θαυμάσια."
This is the typed form of the text and then follows the manuscript! Enjoy your reading!
"Μετά (από) μια μπίρα, ένα κρασί και ένα ρακί, αυξάνονται οι φαντασίες και τα λάθη. Συνεπώς, μην θυμώσεις (μήνυμα προς την δασκάλα).
Οχτώμισι το πρωί. Ιούλιος. Το πλοίο μόλις είχε ξεκινήσει από τον Πειραιά. Η αδελφή Θεοδώρα άρχιζε μια καινούργια ζωή. Χτες το βράδυ ο αδελφός της την ερώtησε: "Πόσες ζωές θα έχεις αγαπητή;" Απάντησε, "Μόνο αυτή, αλλά αυτή θα αρχίσει αύριο το πρωί."
Δεν μπορούσε να περιμένει πολύ. Ο ήλιος εξαφανίστηκε πίσω από ένα μαύρο τοίχο. Η καταιγίδα ήρθε με θύελλα. Μπήκε μέσα αλλά δεν υπέφερε. Έπρεπε να κάνει εμετό. Βγήκε στο ύπαιθρο, κρατήθηκε σφιχτά από την κουπαστή. Κρύωνε, ήταν βρεγμένη, είχε τάση για εμετό, ήθελε μόνο να σκοτωθεί.
Δεν ήξερε πόσες ώρες ήταν στην αγωνία. Κάποτε ήρθε ο ήλιος. Η θάλασσα ησύχασε και (εκείνη) κοίταξε το φρούριο του Ηρακλείου. Αργότερα ήταν καθισμένη σ'ένα κήπο ενός μικρού ξενοδοχείου και έβλεπε τα λουλούδια, τα πράσινα δέντρα, άκουγε τα τραγούδια των πουλιών και ασθάνθηκε ότι η ζωή είναι θαυμάσια."
